Tibetaanse godheid uit de 18de eeuw

Deze Tibetaanse bronzen sculptuur uit de 18de eeuw is een fascinerende voorstelling van een toornige godheid, die de kracht en imposante aanwezigheid van mythologische figuren in de boeddhistische kunst oproept. De complexiteit van de details en de patina van de tijd die zich op het beeld heeft afgezet, benadrukken zijn heilige karakter en historisch belang.

Oorsprong en context

De bronzen sculpturen uit Tibet zijn diep geworteld in de religieuze praktijk en de Vajrayana boeddhistische iconografie. Ze werden voornamelijk gebruikt in rituelen en als meditatieondersteuning, waarbij elk detail een precieze symbolische betekenis heeft.

Iconografie en symboliek

De godheid wordt typisch afgebeeld in een staat van woede, symbolisch voor de vernietiging van spirituele obstakels. Gezeten op een rijdier dat zijn beheersing van de natuurkrachten voorstelt, heeft de figuur meerdere armen, elk met een symbool van de boeddhistische leer.

Ambachtelijke technieken

De sculptuur werd vervaardigd volgens de verloren was-techniek, die het mogelijk maakt om een hoog detailniveau vast te leggen. De zwarte en bruine patina suggereert herhaaldelijk gebruik in rituele praktijken, wat bijdraagt aan de textuur en het karakter van het stuk.

Staat van bewaring

De bewaringstoestand van het beeld is opmerkelijk, gezien zijn leeftijd en ritueel gebruik. De sporen van slijtage en natuurlijke patina verrijken zijn geschiedenis, terwijl de resten van polychromie een glimp bieden van zijn oorspronkelijke uiterlijk.

Belang voor verzamelingen

Voor verzamelaars en kunsthistorici is deze sculptuur een onschatbare schat, die een venster biedt op het rijke artistieke en spirituele verleden van Tibet. Het belichaamt de devotie en ambachtelijke meesterschap van een vervlogen tijdperk, terwijl het een hedendaags object van studie en bewondering blijft.